چکیده
ارتباط با امامان معصوم علیه السلام یکی از مهمترین آداب زیارت حضرت رسول و امامان معصوم علیه السلام این است که این باور را در خود ایجاد کنیم که آنها حی هستند و مارا می بینند و سخن ما را می شنوند و این ما هستیم که نمی توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم.جمله «عارفا بحقه» که در زیارات آمده اشاره به این باور و معرفت و شناخت برسد. وقتی کسی به زیارت قبر معصومین علیه السلام می رود در واقع به زیارت خود معصومین علیهم السلام می رود. پس مهمترین آداب زیارت دارا بودن «معرفت» است.
واژگان کلیدی: امامت ، امامان معصوم، رسالت، علما، خاتم الانبیا.
مقدمه
یکی از آن الفاظ لفظ امامت است که گفتیم مفسر ین آن را همه جا و به طور مطلق به معنای نبوت و
تقدم و مطاع بودن معنا کرده اند،در حالیکه چنین نیست و اشکالش را فهمیدی بعضی دیگر از مفسرین. آن را به معنای خلافت و یا وصایت و یا ریاست در امور دین و دنیا گرفته اند، و هیچ یک از اینها نبوده برای اینکه معنای نبوت اینست که شخصی از جانب خدا اخباری را تحمل کند و بگیرد، و معنای رسالت هم اینست که بار تبلیغ آن گرفته ها را تحمل کند. و تقدم و مطاع بودن نمی تواند معنای امامت باشد، چون مطاع بودن شخص به این معنا است که اوامر و نظریه های او را اطاعت کنند، و این از لوازم نبوت و رسالت است.
و اما خلافت و همچنین وصایت معنائی نظیر نیابت دارد و نیابت چه تناسبی با امامت پس هیچ یک از این معانی با معنای امامت تطبیق نمی کند، چون امامت به این معنا است که شخص طوری باشد که دیگران از او اقتداء و متابعت کنند، یعنی گفتار و کردار خود را مطابق گفتار وکردار او بیاورند و با این حال دیگر چه معنا دارد که به پیغمبری که واجب الاطاعه و رئیس است، بگویند : ( انی جاعلک للناس نبیا)، من می خواهم تو را پیغمبر کنم و یا مطاع مردم سازم، تا آنچه را که با نبوت خود ابلاغ می کنی اطاعت کنند، و یا می خواهم تو را رئیس مردم کنم ، تا در امر دین امر و نهی کنی، و یا می خواهم تو را وصی یا خلیفه در زمین کنم ، تا در میان مردم در مرافعاتشان به حکم خدا حکم کنی؟
حضرت محمد(ص)
بدان که مشهور بین علمای امامیه آن است که ولادت با سعادت آن حضرت در 17 ماه ربیع الاول بوده و علامه مجلسی (ره) نقل اجماع بر آن فرموده و اکثر علما سنت در 12 ماه مذکور ذکر نموده اند و شیخ کلینی و بعض افاضل علمای شیعه نیز اختیار این قول فرموده اند و شیخ ما علامه نوری –طالب ثراه- رساله ای در این باب نوشته،موسوم به میزان السما در تعیین مولد خاتم الانبیا طالبین به آنجا رجوع نماید.
و نیز مشهور آن است که ولادت آن حضرت نزدیک طلوع صبح جمعه آن روز بوده در سالی که اصحاب فیل،فیل آوردند برای خراب کردن کعبه معظمه و به حجاره سجیل ،معذب شدند و ولادت شریف به مکه شد در خانه خود آن حضرت پس از آن حضرت آن خانه را به عقیل بن ابیطالب بخشید و اولاد عقیل آن را فروختند به محمد بن یوسف، برادر حجاج، و او آنرا داخل خانه خود کرد و چون زمان هارون شد خیزران مادر او، آن خانه را بیرون کرد از خانه محمد بن یوسف و مسجد کرد که مردم در آن نماز کنند.(قمی،1378 :26)
بدانکه از برای حضرت رسول معجزاتی بوده که از برای غیر آن حضرت از پیغمبران آن حضرت نبوده و نظیر معجزات جمیع پیغمبران از آن حضرت به ظهور آمده است. ابن شهر آشوب نقل کرده : چهار هزار و چهارصد وچهل(4440) بوده است.(قمی،1378 :46)
حضرت زهرا (س)
مقام: سیده زنان عالمیان
نام: فاطمه
لقب: زهرا
کنیه: ام ابیها
مدت امامت: یاور امامان معصوم
مدت عمر:18 سال
تاریخ شهادت: 3 جمادی الثانی
علت شهادت: صدمات بر پهلو
نام پدر: محمد (ص)
نام مادر: خدیجه کبری
تاریخ ولادت: 20 جمادی الآخر
محل ولادت: مکه خانه خدیجه
نام قاتل: ثانی یا قنفذ
محل دفن: مدینه طیبه
تعداد فرزندان: 3 پسر و 2 دختر
نام همسر: حضرت علی (ع)
کنیه های حضرت فاطمه(س)
کنیه های آن حضرت به شرح زیر است:
ام الحسن،ام الحسین، ام المحسن، ام ابیها،ام الائمه.(ماجراجو،1386 : 10)
نام حضرت فاطمه (س) و دور شدن از جهنم
امام رضا (ع) به نقل از پیامبر اکرم (ص) می فرماید:
«همانا من اسم دخترم را فاطمه گذاشتم، چرا که خداوند عز و جل ایشان و محبان ایشان را از آتش باز داشته است.»(ماجراجو،1386 :121)
عبادت و اخلاص
حضرت فاطمه (ع) در مورد خالص ترین عبادت ها می فرمایند:
« هر که خالص ترین عبادت خود را به سوی خداوند بالا بفرستد،خداوند متعال نیز برترین و بهترین مصلحت و تقدیرش را برای او پائین می فرستد.»(ماجراجو،1386 :148)
امام علی (علیه السلام)
مقام: امام اول
نام: علی(ع)
لقب : مرتضی
کنیه : ابوالحسن
نام پدر: عمران ابوطالب
نام مادر: فاطمه بنت اسد
تاریخ ولادت:13 رجب
مدت امامت: 30 سال
مدت عمر: 63 سال
تاریخ شهادت:21 رمضان
علت شهادت: تحریکات قطام
نام قاتل: عبدالرحمن بن ملجم
محل دفن: نجف اشرف
تعداد فرزندان: 12 پسر و 16 دختر
محل ولادت:مکه، خانه خدا
نام همسر:حضرت فاطمه زهرا(س)
سیره اخلاقی و اجتماعی حضرت علی (علیه السلام)
حضرت علی (ع) سخنی درباره وصف بهشت می فرماید:
در بهشت، درجاتی از یکدیگر برتر، و جایگاهی گوناگون ومتفاوت وجود دارد که نعمت هایش پایان ندارد و ساکنان آن هرگزخارج نگردند. ساکنان بهشت جاوید، هرگز پیر و فرسوده نگردند و گرفتار شدائد و سختی ها نخواهند شد.(ماجراجو،1384 : 98)
ولایت حضرت علی (علیه السلام)
«جابر بن عبدالله انصار نقل می کند که رسول خدا (ص) فرموده اند: زمانی که خداوند آسمان و زمین را آفرید، نبوت من و ولایت علی بن ابیطالب (ع) را بر آنها عرضه کرد، پس قبول کردند سپس خلق را آفرید و امورات دین را به ما واگذار نمود،بدرستی که خلایق به سبب دوستی ما خوشبخت می شوند وبا دشمنی با ما خوار و ذلیل می شوند. ماییم که حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام می کنیم.» (ماجراجو،1384 :126)
حدیثی از حضرت علی (علیه السلام)
حضرت علی (ع) می فرماید: اگر زمین حتی یک ساعت از حجت خدا خالی بماند اهلش را در خود فرو می برد.(ماجراجو،1384 :180)
امام حسن مجتبی (علیه السلام)
مشهور آن است که ولادت امام حسن (ع)، در شب سه شنبه نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت، واقع شد. و بعضی سال دوم گفته اند.اسم شریف آن حضرت حسن بود و در توریه شبر است؛ زیرا که شبر در لغت عربی حسن است. نام پسر بزرگ هارون نیز شبر بود کنیت آن حضرت ابو محمد است و
القاب آن بزرگوار: سید و سبط و امین و حجت و بر و نقی و زکی و مجتبی وزاهد وارد شده است.(قمی،1378 :342)
روایت شده که روزی حضرت رسول (ص) نماز می کرد که حسنین (ع) آمدند بر پشت آن حضرت سوار شدند ،چون سر از سجده برداشت با نهایت لطف و مدارا آنان را گرفت و بر زمین گذاشت،چون باز به سجده رفت، دیگر بار ایشان سوار شدند، چون از نماز فارغ شد، هر یکی را بر یکی از رانهای خود نشانید و فرمود: هر که مرا دوست دارد، باید که این دو فرزند مرا نیز دوست بدارد.(قمی، 1378 :344)
امام حسین (علیه السلام)
مشهور آن است که ولادت آن حضرت در مدینه، در سوم ماه شعبان بوده، و شیخ طوسی (ره) روایت کرده: که بیرون آمد توقیع شریف، به سوی قاسم بن علا همدانی، وکیل امام حسن عسکری، که مولای ما حسین(ع) در روز پنجشنبه سوم ماه شعبان متولد شد.(قمی، 1378 :434)
به روایتی از امام صادق فرمود: به آن روشی که در پیش خود می خوانید و نوحه می کنید بخوان چون خواندم، حضرت بسیار گریست و صدای گریه زنان آن حضرت نیز از پشت پرده بلند شد. چون فارغ شدم، حضرت فرمود:« هر که شعری در مرثیه حضرت امام حسین (ع) بخواند و 50 کس را بگریاند بهشت او را واجب گردد.(قمی، 1378 :449)
امام زین العابدین (علیه السلام)
امام زین العابدین همانند حضرت امیرالمومنین رفتار می کرد، چرا که آن حضرت در شبانه روزی هزار رکعت نماز می گذاشت، و چون وقت نماز می رسید بدنش را لرزه می گرفت و رنگش زرد می گشت، و چون به نماز می ایستاد مانند ساق درختی بود حرکت نمی کرد، مگر آنچه که باد از او حرکت دهد و چون در قرائت حمد به مالک یوم الدین می رسید، چندان آن را مکرر می کرد که نزدیک می گشت قالب تهی کند و چون سجده می کرد سر از سجده بر نمی داشت تا عرق مبارکش جاری می شد.(قمی،1378 : 747)
آن حضرت روزی با جماعت اصحاب خود فرمود:«اصحاب من، برادران من، همانا وصیت می کنم شما را به تدارک و تهیه خانه آخرت و برای سرای دنیا شما را وصیت نمی کنم، زیرا شما در دنیا
حریص هستید و متمسک به آن می باشید، ایا به شما نرسیده است آنچه عیسی بن مریم (ع) به حوارییون گفت؟ فرمود به ایشان: دنیا پلی است، از این پل عبور کنید و به عمارتش مکوشید. یعنی: از پل باید گذشت نه به آرزوی اقامت نشست.(قمی، 1378 : 752)
امام محمد باقر(علیه السلام)
ولادت با سعادت آن حضرت، روز دوشنبه سوم صفر در غره رجب سال 57 در مدینه واقع شد. آن حضرت در واقعه کربلا حضور داشت و در آنوقت 4 سال از سن مبارکش گذشته بود،والده ماجده اش حضرت فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) بود که او را «ام عبدالله»می گفتند و آن حضرت ابن الخیرتین و علوی بین علویین بود.
روایت شده از امام محمد باقر که فرمود:« روزی مادرم در زیر دیواری نشسته بود که ناگاه صدایی از دیوار بلند شد و از جا کنده شد،خواست که بر زمین افتد، مادرم با دستش به دیوار اشاره کرد و فرمود:«نباید فرود آیی، قسم به حق مصطفی(ص) که حق تعالی رخصت نمی دهد تو را در افتادن» پس آن دیوار معلق در میان زمین وهوا باقی ماند،تا آنکه مادرم از انجا گذشت.پس پدرم امام زین العابدین (ع) صد اشرفی برای او صدقه داد.(قمی، 1378 :858)
امام جعفر صادق (علیه السلام)
نام: جعفر( به معنی نهر جاری پر فایده)
کنیه: ابو عبدالله
لقب: صادق
پدر: حضرت محمد بن علی (ع)
مادر: معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر
تاریخ ولادت: یکشنبه 17 ربیع الاول،سال 83 هجری
مکان ولادت: مدینه
مدت عمر مبارک:65 سال
علت شهادت: مسمومیت
قاتل ملعون:منصور دوانیقی (خلیفه غباسی)
زمان شهادت: یکشنبه 25 شوال، سال 148 هجری
مدفن مطهر: قبر شریفشان در قبرستان بقیع (واقع در مدینه منوره) در کنار قبر پدر و جدّ و عمویش امام
حسن مجتبی (علیه السلام) می باشد.
زندگینامه امام جعفر صادق (علیه السلام)
امام جعفر صادق (ع) در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الاول سال 80 هجری، معروف به سال
قحطی، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ مفید و کلینی، ولادت آن حضرت در سال 83 هجری اتفاق افتاده است.لکن ابن طلحه روایت نخست را صحیح تر می داند و ابن خشاب نیز در این باره گوید: چنان که ذراع برای ما نقل کرده، روایت نخست، سال 80 هجری،صحیح است.وفات آن امام (ع) در دوشنبه روزی از ماه شوال و بنا به نوشته مولف جنات الخلود در 25 شوال و به روایتی
نیمه ماه رجب سال148 هجری روی داده است. با این حساب می توان عمر آن حضرت را 68 یا 65 سال گفت که از این مقدار12 سال و چند روزی و یا 15 سال با جدش امام زین العابدین (ع) معاصر بوده و 19 سال با پدرش و 34 سال پس از پدرش زیسته است که همین مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت به شمار می آید و نیز بقیه مدتی است که سلطنت هشام بن عبدالملک،و خلافت ولید بن یزید بن عبد الملک، ملقب به ناقص،ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است.
کنیه مادر امام(ع) را ام فروه گفته اند. برخی نیز کنیه او را ام القاسم نوشته و اسم او را قریبه یا فاطمه ذکر کرده اند.
کنیه آن حضرت ابو عبدالله بوده است و این کنیه از دیگر کنیه های وی معروف تر و مشهورتر است. محمد بن طلحه گوید: برخی کنیه آن حضرت را ابو اسماعیل دانسته اند. ابن شهر آشوب نیز در کتاب مناقب می گوید: آن حضرت مکنی به ابو عبدالله و ابو اسماعیل و کنیه خاص وی ابو موسی بوده است.
لقب امام صادق (علیه السلام)
آن حضرت القاب چندی داشت که مشهورترین آنها صادق،صابر،فاضل و طاهر بود. از آنجا که وی در بیان و گفتار راستگو بود، او را صادق خواندند.
امام موسی کاظم(علیه السلام)
نام:موسی بن جعفر.
کنیه:ابو اسماعیل ابو ابراهیم،ابو الحسن،ابو الحسن اول،ابو الحسن ماضی، ابو علی و...
القاب: کاظم، صابر،صالح،امین و عبدالصالح.
نکته:آن حضرت در میان شیعیان به« باب الحوائج» معروف است.
تاریخ ولادت: هفتم ماه صفر سال 128 هجری،برخی نیز سال 129 را ذکر کردند.
منصب: معصوم نهم و امام هفتم شیعیان.
محل تولد: سعودی ابواءس (منطقه ای در میان مکه و مدینه) در سرزمین حجاز(عربستان کنونی)
نسب پدری: امام جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام.
مدت امامت: تا رجب از زمان شهادت پدرش، امام جعفر صادق علیه السلام، در شوال 148 هجری سال 183 هجری، به مدت 35 سال آن حضرت در سن 20 سالگی به امامت رسید.
تاریخ و سبب شهادت: که در زندان 25 رجب سال 183 هجری، در سن 55 سالگی، به وسیله زهری
سندی بن شاهک به دستور هارون الرشید به آن حضرت خورانیده شد.
محل دفن: اکنون به «کاظمین» معروف مکانی به نام مقابر قریش در بغداد (در سرزمین عراق) که هم است.
همسران: 1.فاطمه بن علی 2. نجمه.
آن حضرت درباره تعداد فرزندان آن حضرت چند قول وجود دارد. بنابر نقلی 37 فرزند داشت که 18 تن از آنان پسر و 19 تن دختر بودند.
دیدار یکی از دختران آن حضرت به نام فاطمه، معروف به حضرت معصومه علیه السلام که برای چند روز بیماری، برادرش امام رضا علیه السلام عازم ایران شده بود، در شهر قم بیمار شد و پس از زیارتگاه شیعیان سراسر جهان وفات یافت و در این شهر مدفون گردید.هم اکنون مقبره ایشان دانشگاه عالمان و مجتهدان شیعی است.
اصحاب و یاران
نام تعدادی از تعداد یاران، اصحاب و راویان امام موسی کاظم علیه السلام بسیار است. در این جا اصحاب بزرگ آن حضرت ذکر گردید:
- علی بن یقطین
- ابوصلت بن صالح هروی
- اسماعیل بن مهران
- حماد بن عیسی
- عبدالرحمن بن حجاج بجعلی
- عبدالله بن جندب بجعلی
- عبدالله بن مغیره بجعلی
- عبدالله بن یحیی کاهلی
- مفضل بن عمر کوفی
- هشام بن حکم
- یونس بن عبدالرحمن
- یونس بن یعقوب
امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)
نام،لقب و کنیه امام
نام مبارک این امام علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنودی» می باشد. امام محمد تقی علیه السلام امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت این لقب را این گونه نقل می فرمایند:«خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده اند و ایشان را برای امامت پسندیده اند و همینطور(به خاطر خلق و خوی نیکوی امام)هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بودند.»
یکی از القاب مشهور حضرت «عالم آل محمد» است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان
می باشد.جلسات مناظره متعددی که امام با دانشمندان بزرگ عصر خویش، به ویژه علمای ادیان مختلف انجام داد و در همه آنها با سربلندی تمام بیرون آمد دلیل کوچکی بر این سخن است، که قسمتی از این مناظرات در بخش«جنبه علمی امام» آمده است. این توانایی و برتری امام، در تسلط بر علوم یکی از دلایل امامت ایشان می باشد و با تامل در سخنان امام در این مناظرات، کاملاً این مطلب روشن می گردد که این علوم جز از یک منبع وابسته به الهام و وحی نمی تواند سرچشمه گرفته باشد.
پدر و مادر امام
پدر بزرگوار ایشان امام موسی کاظم ( علیه السلام) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال 183 ه.ق به
دست هارون عباسی به شهادت رسیدند و مادر گرامیشان «نجمه» نام داشت.
تولد امام
حضرت امام رضا (علیه السلام) در یازدهم ذیقعده الحرام سال 148 هجری در مدینه منوره دیده به
جهان گشود.
امام محمد تقی (علیه السلام)
مقام: امام نهم
نام: محمد
لقب:جواد،التقی
کنیه: ابو جعفر
نام پدر: علی
نام مادر:خیزران
روز ولادت(ه ق):10 رجب سال 195 ه ق
روز ولادت (ه ش): 23 فروردین سال 190 ه ش
مکان ولادت:مدینه- عربستان سعودی
سلاطین زمان تولد: محمد امین
مدت امامت(ه ق): 17 سال
مدت عمر( ه ق):25 سال
روز شهادت(ه ق):30 ذیقعده سال 220 ه ق
روز شهادت (ه ش):8 آذر سال 214 ه ش
فرمانروایان زمان: معتصم
قاتل:معتصم
محل دفن:کاظمین – عراق
فرزند پسر:4
فزرند دختر:7
نگاهی به زندگانی امام جواد (علیه السلام)
آگاهیهای تاریخی درباره زندگی امام جواد علیه السلام چندان گسترده نیست، زیرا افزون بر آن که محدودیتهای سیاسی همواره مانع از انتشار اخبار مر بوط به امامان معصوم علیه السلام می گردید،تقیه و شیوه های پنهانی مبارزه که برای « حفظ امام شیعیان از فشار حاکمیت» بود، عامل موثری در عدم نقل اخبار در منابع تاریخی است. افزون بر آن ، زندگی امام جواد علیه السلام چندان طولانی نبوده است
که اخبار فراوانی هم از آن در دسترس ما قرار گیرد.
و نیز گفتنی است، زمانی که امام رضا علیه السلام به خراسان برده شد، هیچ یک از اعضای خانواده خود را به همراه نبرد و در آنجا تنها زندگی می کرد. و از اخبار مربوط به شهادت امام رضا علیه السلام چنین بر می آید که امام جواد علیه السلام آن هنگام در مدینه اقامت داشت و تنها برای غسل پدر و مادر اقامه نماز به آن حضرت در طوس حضور یافت.
هنگامی که مامون بعد از شهادت امام رضا علیه السلام در سال 204 به بغداد بازگشت، از ناحیه حضرتش اطمینان خاطر پیدا کرده بود،ولی این را می دانست که شیعیان پس از امام رضا علیه السلام فرزند او را به امامت خواهند پذیرفت و در این صورت خطر بر جای خود خواهد ماند. او سیاست کنترل امام کاظم علیه السلام توسط پدرش را- که او را به بغداد آورده و زندانی کرده بود- به یادداشت و با الهام از این سیاست،همین رفتار را با امام رضا علیه السلام در پیش گرفت،ولی با ظاهری آراسته و فریبکارانه، به گونه ای که می کوشید نه تنها در ظاهر امر مساله زندان و مانند آن در کار نباشد، بلکه با برخورد دوستانه،چنین تبلیغ شود که او علاقه و محبت ویژه نیز به ایشان دارد. اینک نوبت امام جواد علیه السلام فرا رسیده بود تا به نحوی کنترل شود. مامون برای انجام این هدف،دختر خود را به عقد وی درآورد و او را داماد خود کرد.از همین رهگذر بود که مامون به راحتی می توانست از طرفی امام را در کنترل خود داشته باشد و از طرفی دیگر آمد و شد شیعیان و تماس های آنان را با آن حضرت زیر نظر بگیرد.
حضرت امام علی نقی علیه السلام
حضرت امام علی نقی الهادی (ع) تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی نقی(ع) را نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند.پدر آن حضرت،امام محمد تقی جواد الائمه (ع) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مامور کرده بود،و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین ماموریت خدایی قیام کرد. نام آن حضرت-
علی- کنیه آن امام همام «ابوالحسن» و لقبهای مشهور آن حضرت «هادی» و «نقی» بود. حضرت امام هادی (ع) پس از پدر بزگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش 33 سال بود.در این مدت حضرت علی تقی(ع) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربیت شاگردان و اصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت.
شهادت امام هادی علیه السلام
امام دهم ، حضرت هادی (ع) در سال 254 هجری به وسیله زهر به شهادت رسید. در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسکری بر بالین او بود.معتمد عباسی امام دهم را مسموم کرد. از این سال امام حسن عسکری پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت. و در همان خانه ای که در آن 20 سال زندانی و تحت نظر بود، سرانجام به خاک سپرده شد.
زن و فرزندان امام هادی علیه السلام
حضرت هادی (ع) یک زن به نام سوسن یا سلیل و پنج فرزند داشته است.
- ابو محمد حسن علیه السلام (امام حسن عسکری (ع)) یازدهمین اختر تابناک ولایت و امامت است.
- حسین
- سید محمد که یک سال قبل از پدر بزرگوارش فوت کرد، جوانی بود آراسته و پرهیزگار که بسیاری گمان می کردند مقام ولایت به وی منتقل خواهد شد. قبر مطهرشان که مزار شیعیان است در نزدیکی سامرا می باشد.
- جعفر
- عایشه.
امام حسن عسکری (علیه السلام)
امام حسن عسکری یازدهمین پیشوای شیعیان، در سال 232 مصادف با آوریل 849 میلادی چشم به جهان گشود پدر ایشان امام دهم حضرت هادی علیه السلام و مادرش بانویی پارسا و شایسته به نام حدیث است که برخی او را به نام سوسن و برخی به نام سلیل می نامند.
که از شهادت این بانوی گرامی از زنان نیکوکار و دارای بینش اسلامی بود و در فضیلت او همین بس زمانی بسیار بحرانی و امام حسن عسکری (علیه السلام) پناهگاه و نقطه اتکای شیعیان در آن مقطع پر اضطراب بود.
امام حسن عسکری علیه السلام به همراه پدر گرامیشان در یال 233 هجری قمری به سامرا آمدند و در
همان جا به زندگی پر افتخار خود ادامه دادند اگر چه ایشان در مدت 6سال امامت خود دایما تحت مراقبت بودند و مدتی نیز به دستور معتمد زندانی شدند.
از آنجا که پیشوای یازدهم به دستور خلیفه عباسی در سامرا در محله عسکر سکونت اجباری داشتند به همین جهت عسگری نامیده شدند.
از مشهورترین القاب دیگر آن حضرت نقی و ذکی و کنیه اش ابو محمد است. 22 سال از عمر شریفشان می گذشت که بعد از شهادت پدر ارجمندشان به امامت رسیدند.
امام مهدی (عج)
نام:محمد(ص)
لقب های معروف:مهدی، امام عصر ،بقیه الله،صاحب الزمان، قائم آل محمد و ...
پدر:حسن عسکری(ع)
مادر:نرجس(س)
زمان تولد: 15 شعبان سال 255 ه.ق
مکان تولد:سامرا.(مراد حاصل،1380 :8)
آغاز غیبت
پس از شهادت امام یازدهم(ع) حضرت مهدی (عج) فرزند آن امام بر سر جنازه پدرش ظاهر شد و نماز خواند و پس از پایان نماز از نظر ها غایب شد.بنا به روایت دیگری، پس از شهادت امام حسن عسکری (ع)، برادر آن حضرت یعنی جعفر کذاب به دروغ ادعای ارث امام حسن عسکری را می کند و حدیثه مادر امام حسن عسکری (ع) به جعفر کذاب اعتراض نمود و می گوید:وصی امام حسن (ع) من هستم. کار اختلاف حدیثه و جعفر کذاب بالا می گیرد و هر دو نزد قاضی وقت ابوالشوراب می روند. در این هنگام،حضرت مهدی (عج) ظاهر می شود و از حق جده اش در برابر جعفر کذاب دفاع
می کند و جعفر مات و مبهوت می شود.
مادر امام حسن عسکری(ع) وصیت کرده بود که بعد از مرگش،جنازه اش را در کنار قبر همسرش امام
هادی دفن کنند امام پس از مرگ حدیثه،جعفر کذاب مانع این کار شد و می گوید:این محل خانه من است و کسی اجازه ندارد در اینجا دفن شود.در این هنگام حضرت ولی عصر (عج) ظاهر شده و به جعفر می گوید:ای جعفر!اینجا خانه تو است یا خانه من؟ جعفر این بار از شدت تعجب و سرگردانی، زبانش بند آمده و قادر به حرف زدن نمی شود.(مراد حاصل،1380 : 18)
نتیجه گیری
امام علی (ع) علم را ریشه همه خیرها،بهترین مونس،کمک کار فکر و برترین شرف دانسته اند. امام دوم (ع) نیز به کودکان در همان اوان طفولیت سفارش یادگیری داشتند و راه حل مهمی جهت آموزش را ارائه نمودند.
حضرت سیدالشهداء(ع) پیوند معرفت و مجاری کارها و احکام دینی و حافظ حلال و حرام خداوند متعال را علم و عالمان شمردند.امام زین العابدین (ع) به فایده و بهره طلب علم اشاره و حتی آن را به قیمت ریختن خون دلها و فر رفتن در گرفتاریها قلمداد نمودند.
امام پنجم دلی را که بدون علم باشد به خانه ای ویرانه ای که آباد کننده ندارد تشبیه و امام صادق (ع) نیز سه بلندی عالم بر عابد در روز قیامت را ذکر کردند.
امام کاظم(ع) عمل اندک از عالم را مقبول تر از عمل بسیار هواپرستان و جاهلان شمردند و امام رضا (ع) نیز گرد آوری علم را بیشتر از اندوخته ثروت پدران و گذشتگان دانسته اند.
امام علی نقی(ع) ضمن سفارش به طلب علم، آن را واجب،پیوند دهنده، راهنما ،تحفه مجلسها،همراه مسافران و یاور غریبان ذکر کردند.
امام تقی(ع) به نقش علماء در بعد از غیبت حضرت مهدی(عج) اشاره نمودند و امام یازدهم (ع) نیز جایگاه رفیع علماء شیعه را در روز قیامت به تصویر کشیدند.
آخری امام معصوم ما به رجوع مردم به راویان و فقها و علماء شیعه سفارش نمودند.
منابع
1.قمی،حاج شیخ عباس،1378،منتهی الآمال،تهران،نشر مقدس.
2. ماجراجو،محسن،1384،ولی خدا حضرت امیرالمومنین علی (ع)، قم،نشر ندای مقدس.
3. ماجراجو ،محسن،1386،عزیز پیامبر (ص)حضرت فاطمه زهرا (س)، قم ،نشر ندای مقدس.
4.مراد حاصل،مهدی،1380،مردی که خواهد آمد(امام مهدی (عج))،تهران،نشر موسسه فرهنگی منادی تربیت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر